HAYATI HAFİFE ALMAK

Hayat nedir? Kısa bir tanımla hayat, doğumdan ölüme kadar olan süredir. Tabi bu, fani olarak adlandırılan dünyevi hayattır. Bir de ahiret hayatı vardır ki o da ayrı bir yazı konusudur.  Biz bu yazımızda dünyevi hayatı irdeleyelim istiyorum. Zira ahiret hayatı benim değil, bu konuda ihtisas yapmış ilahiyatçıların alanıdır.

Hayat, bir başka ifadeyle kendini evrende hissetmektir de aynı zamanda. İnsanlar doğduklarında hayatın farkında değildirler. Aslında belli bir yaşa gelinceye kadar da farkında olmamaktadırlar. Hayat bir bakıma insanın, dünyanın yükünü omuzlarında hissetmeye başlamasıyla kendini göstermektedir. Bu zaman da, insanların okul çağına gelmeleriyle başladığı zamandır. İnsan ilkokul çağına gelip birinci sınıfa başladığında hayatın yükü, çok ağır olmasa da, çoktan omuzlarına binmiştir. Öyle ki, okulu geçme sorumluluğu o yaşlarda kişi için o kadar büyük bir sorumluluktur ki ona göre bundan daha büyük bir sorumluluk yoktur.

Ortaöğretimi bitirince önünde yine bir maraton olacaktır. Bu kez de omuzlarında üniversite kazanma sorumluluğu vardır. Kimileri üniversiteyi kazanıp eğitim ile ilgili sorumlulukları üstlenirken, kimileri de ortaöğretimden sonra bir işe girip hayatını idame ettirmeye çalışarak hayatın bir diğer sorumluluğunu üstlenmektedir. Ve bu ikinci kişi, işte o zaman anlar ki eğitim hayatındaki ders ve okul geçme sorumluluğu hayatı idame ettirme sorumluluğunun yanında bir hiç kalmaktadır.

Üniversiteye giden kişi de okulu bitirme sorumluğunun çok zor bir sorumluluk olduğunu sanır; fakat üniversite bittikten sonra anlar hayatın onu beklediğini. O da artık hayatın ortasına düşmüştür. İşte gerçek hayat şimdi başlıyordur onun için.

Daha sonra herkes bir iş bulup hayatını ve geleceğini kurar. Bazı insanlar bunu yaparken hayatı o kadar ciddiye alırlar ki bir de bakmışlar hayatta yaşamayı unutmuşlar. Bazı insanlar da hayatı fazla ciddiye almadan (çok da abartmamak gerek) geleceği ve hayatını idame ettirmek için çalışır ve bunu yaparken de hayattan kendini soyutlamaz, yaşamanın da getirdiği bazı güzellikleri tadarak hayatın içinde bulunur.

SONSÖZ:

Hayat bu… Fani diye boşuna dememişler. Pek de fazla ciddiye almak gerekmez (aşırıya kaçmamak şartıyla). İnsanlar zaten bir şekilde hayatlarını idame ettiriyorlar. Hayattan zevk almaya, tadını çıkarmaya bakalım. Yoksa hayatımızda hep dünyanın kahrını çekeriz. Oysa ne demişler: “Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine biraz deli ol dünya senin kahrını çeksin.”