ESKİDEN YOKLUK FAZLAYDI

Bizim çocukluğumuzda yokluk fazlaydı.

Alım gücü yüksek değildi.

Mesela akülü arabalar lükstü. Çoğumuzun sadece hayalinde kalmıştır akülü arabalar.

Oysa şimdi her çocuğun sahip olabildiği sıradan bir oyuncak halini aldı.

Mesela televizyona takılan ateri oyunları lükstü. Her evde bulamazdınız.

Oysa şimdi hemen hemen her evde Play Station (PS) var. Her evde bilgisayar var. Her evde tablet var.

Alım gücü daha yüksek oldu.

Bütün çocuklara her istediği alınabilir oldu.

Bunlar yokluğun bazı örnekleri.

Mesela dondurma...

Bizim çocukluğumuzda dondurmalar da lükstü.

Şimdiki çocuklar gibi bırakın günde 2-3 kez yemeyi, haftada bir sefer yiyebilirsen ona şükürdü.

Çünkü alım gücü azdı.

Bizim çocukluğumuzda harçlıklar daha azdı; çünkü maaşlar azdı.

Bizim çocukluğumuzda insanların ev sahibi olması çok zordu.

Hele ki genç yaşta ev sahibi olabilmek imkânsız gibi bir şeydi.

O günlerden bugünlere bakıldığında insanların refah seviyeleri daha yükselmiş görünüyor.

Tabi biz şükretmeyi geri plana attığımız için kazandıklarımızla yetinememeye başladık.

Asıl mesele bu...

Hep daha fazlasını istiyoruz.

İstedikçe daha hırslı oluyoruz.

Daha hırslı olunca daha fazla borca giriyoruz.

Daha fazla borca girince refahımızı kendimiz düşürüyoruz.

Biraz şükretmek lazım.

Çünkü şükür eldekileri bereketlendirir.

Hayri Temür